ζουράρης

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ζουράρης < 'ζουράρης < (άμεσο δάνειο) βενετική usuraro ή από την ιταλική usurario ή

Ουσιαστικό

ζουράρης αρσενικό

• τοκογλύφος, εκμεταλλευτής

  ※  17ος αιώνας Καταγγελία κατά ζουράρη (κρητικό κείμενο) @greek-language.gr Αρχείο Κριαρά #Κριαράς, Μελετήματα

  Ἐν τῷ χωρίῳ Ἅγιο Σίλα εὑρίσκεται ἕνας κακὸς ἄνθρωπος, ζουράρης, ἀκομὴ καὶ φονέας

  άλλη γραφή: 'ζουράρης

  άλλες μορφές: ζουριάρης,

Συγγενικά

• ζουρεύω, ζουρεύγω
• ζουρευτικά (επίρρημα)
• ζούρια
• ζουριάζω
• ζουριάρης
• ζουριάριος
• ζουριάρω
• ζουρόν
• ζουρός
• ζουρώνω

→ και δείτε τη λέξη ζούρα ('ζούρα)

Δείτε επίσης

• νέα ελληνικά: Ζουράρης (επώνυμο)
• νέα ελληνικά: αποζούρι (ιδιωματικό)

Πηγές

• ζουράρης - Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• σελ. 30, Τόμος Ζ΄ --Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• Εμμανουήλ Κριαράς, Μεσαιωνικά Μελετήματα Γραμματεία και γλώσσα Β΄, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 348, σελ. 349, σελ. 370, σελ. 377, σελ. 387, σελ. 572.