ιεροσύνη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ιεροσύνη	οι	ιεροσύνες
γενική	της	ιεροσύνης	των	ιεροσυνών
αιτιατική	την	ιεροσύνη	τις	ιεροσύνες
κλητική		ιεροσύνη		ιεροσύνες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ιεροσύνη < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἱερωσύνη. Συγχρονικά αναλύεται σε ιερ- + -οσύνη, κατά τα ουσιαστικά σε -οσύνη). Η ορθογραφική απλοποίηση με όμικρον, ήδη από το μεσαιωνικό ἱερoσύνη.

Προφορά

ΔΦΑ : /i.e.ɾoˈsi.ni/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ι‐ε‐ρο‐σύ‐νη

Ουσιαστικό

ιεροσύνη θηλυκό

1. (θρησκεία, εκκλησιαστικός όρος) το αξίωμα, το λειτούργημα του ιερέα
2. η χειροτονία ιερέα, ο διορισμός του με ειδική τελετή
3. το σύνολο των ιερέων, το ιερατείο

Συνώνυμα

• ιερατεία
• χειροτόνηση
• προχείρισις
• προχείριση

Συγγενικά

• αρχιεροσύνη

→ και δείτε τη λέξη ιερός

Μεταφράσεις

    ιεροσύνη

γαλλικά : ordination (fr)

Πηγές

• ιεροσύνη - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• ιεροσύνη - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)