καταπίστευμα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	καταπίστευμα	τα	καταπιστεύματα
γενική	του	καταπιστεύματος	των	καταπιστευμάτων
αιτιατική	το	καταπίστευμα	τα	καταπιστεύματα
κλητική		καταπίστευμα		καταπιστεύματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταπίστευμα < ελληνιστική κοινή καταπιστεύω (εμπιστεύομαι κάτι σε κάποιον, έχω πίστη, πεποίθηση σε κάποιον) + -μα, απόδοση για τη νεολατινική fideicommissum (αυτό που εμπιστεύθηκε με διαθήκη)

Η λέξη μαρτυρείται από το 1840 (καθαρεύουσα)

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.taˈpi.steѵ.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τα‐πί‐στευ‐μα

Ουσιαστικό

καταπίστευμα ουδέτερο

1. κάτι που εμπιστεύεται κάποιος σε άλλον

   ↪ η εξουσία πρέπει να ασκείται ως καταπίστευμα του λαού

2. (νομικός όρος) δικαίωμα καθορισμού απώτερου κληρονόμου σε περίπτωση θανάτου του πρώτου - αρχικού

Συνώνυμα

• παρακαταθήκη
• κληρονομιά

Συγγενικά

• καταπιστευματικός
• καταπίστευση
• καταπιστευτέος
• καταπιστευτικός

Σύνθετα

• καταπιστευματοδόχος

Μεταφράσεις

    καταπίστευμα

αγγλικά : trust (en)