κλώψ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κλώψ	οἱ	κλῶπες
γενική	τοῦ	κλωπός	τῶν	κλωπῶν
δοτική	τῷ	κλωπῐ́	τοῖς	κλωψῐ́(ν)
αιτιατική	τὸν	κλῶπᾰ	τοὺς	κλῶπᾰς
κλητική ὦ!		κλώψ		κλῶπες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κλῶπε
γεν-δοτ	τοῖν		κλωποῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'γύψ' όπως «γύψ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλώψ < θέμα του κλέπτω, πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *klep- όπως και η λατινική clepo

Ουσιαστικό

κλώψ, -ωπός

• ο κλέφτης, ληστής

  ↪ κατ᾽ ὁδὸν κλῶπες κακοῦργοι

Συνώνυμα

• κλέπτης
• λῃστής
• φώρ

Σύνθετα

• ἀρχίκλωψ
• βιαιοκλώψ
• γυναικόκλωψ
• ὀψίκλωψ

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κλέπτω

Πηγές

• κλώψ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κλώψ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.