κολοβώνω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κολοβώνω < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κολοβώνω < αρχαία ελληνική κολοβόω / κολοβῶ < κολοβός

Προφορά

ΔΦΑ : /ko.loˈvo.no/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κο‐λο‐βώ‐νω

Ρήμα

κολοβώνω, αόρ.: κολόβωσα, παθ.φωνή: κολοβώνομαι, π.αόρ.: κολοβώθηκα, μτχ.π.π.: κολοβωμένος

• μετατρέπω κάτι σε κολοβό

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κολοβός

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	κολοβώνω	κολόβωνα	θα κολοβώνω	να κολοβώνω		κολοβώνοντας
β' ενικ.	κολοβώνεις	κολόβωνες	θα κολοβώνεις	να κολοβώνεις	κολόβωνε
γ' ενικ.	κολοβώνει	κολόβωνε	θα κολοβώνει	να κολοβώνει
α' πληθ.	κολοβώνουμε	κολοβώναμε	θα κολοβώνουμε	να κολοβώνουμε
β' πληθ.	κολοβώνετε	κολοβώνατε	θα κολοβώνετε	να κολοβώνετε	κολοβώνετε
γ' πληθ.	κολοβώνουν(ε)	κολόβωναν κολοβώναν(ε)	θα κολοβώνουν(ε)	να κολοβώνουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		κολόβωσα	θα κολοβώσω	να κολοβώσω		κολοβώσει
β' ενικ.		κολόβωσες	θα κολοβώσεις	να κολοβώσεις	κολόβωσε
γ' ενικ.		κολόβωσε	θα κολοβώσει	να κολοβώσει
α' πληθ.		κολοβώσαμε	θα κολοβώσουμε	να κολοβώσουμε
β' πληθ.		κολοβώσατε	θα κολοβώσετε	να κολοβώσετε	κολοβώστε
γ' πληθ.		κολόβωσαν κολοβώσαν(ε)	θα κολοβώσουν(ε)	να κολοβώσουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω κολοβώσει	είχα κολοβώσει	θα έχω κολοβώσει	να έχω κολοβώσει
β' ενικ.	έχεις κολοβώσει	είχες κολοβώσει	θα έχεις κολοβώσει	να έχεις κολοβώσει
γ' ενικ.	έχει κολοβώσει	είχε κολοβώσει	θα έχει κολοβώσει	να έχει κολοβώσει
α' πληθ.	έχουμε κολοβώσει	είχαμε κολοβώσει	θα έχουμε κολοβώσει	να έχουμε κολοβώσει
β' πληθ.	έχετε κολοβώσει	είχατε κολοβώσει	θα έχετε κολοβώσει	να έχετε κολοβώσει
γ' πληθ.	έχουν κολοβώσει	είχαν κολοβώσει	θα έχουν κολοβώσει	να έχουν κολοβώσει

    Παθητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	κολοβώνομαι	κολοβωνόμουν(α)	θα κολοβώνομαι	να κολοβώνομαι
β' ενικ.	κολοβώνεσαι	κολοβωνόσουν(α)	θα κολοβώνεσαι	να κολοβώνεσαι
γ' ενικ.	κολοβώνεται	κολοβωνόταν(ε)	θα κολοβώνεται	να κολοβώνεται
α' πληθ.	κολοβωνόμαστε	κολοβωνόμαστε κολοβωνόμασταν	θα κολοβωνόμαστε	να κολοβωνόμαστε
β' πληθ.	κολοβώνεστε	κολοβωνόσαστε κολοβωνόσασταν	θα κολοβώνεστε	να κολοβώνεστε	(κολοβώνεστε)
γ' πληθ.	κολοβώνονται	κολοβώνονταν κολοβωνόντουσαν	θα κολοβώνονται	να κολοβώνονται
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		κολοβώθηκα	θα κολοβωθώ	να κολοβωθώ		κολοβωθεί
β' ενικ.		κολοβώθηκες	θα κολοβωθείς	να κολοβωθείς	κολοβώσου
γ' ενικ.		κολοβώθηκε	θα κολοβωθεί	να κολοβωθεί
α' πληθ.		κολοβωθήκαμε	θα κολοβωθούμε	να κολοβωθούμε
β' πληθ.		κολοβωθήκατε	θα κολοβωθείτε	να κολοβωθείτε	κολοβωθείτε
γ' πληθ.		κολοβώθηκαν κολοβωθήκαν(ε)	θα κολοβωθούν(ε)	να κολοβωθούν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	έχω κολοβωθεί	είχα κολοβωθεί	θα έχω κολοβωθεί	να έχω κολοβωθεί		κολοβωμένος
β' ενικ.	έχεις κολοβωθεί	είχες κολοβωθεί	θα έχεις κολοβωθεί	να έχεις κολοβωθεί
γ' ενικ.	έχει κολοβωθεί	είχε κολοβωθεί	θα έχει κολοβωθεί	να έχει κολοβωθεί
α' πληθ.	έχουμε κολοβωθεί	είχαμε κολοβωθεί	θα έχουμε κολοβωθεί	να έχουμε κολοβωθεί
β' πληθ.	έχετε κολοβωθεί	είχατε κολοβωθεί	θα έχετε κολοβωθεί	να έχετε κολοβωθεί
γ' πληθ.	έχουν κολοβωθεί	είχαν κολοβωθεί	θα έχουν κολοβωθεί	να έχουν κολοβωθεί
Συντελεσμένοι χρόνοι (β΄ τύποι)
Παρακείμενος	είμαι, είσαι, είναι κολοβωμένος - είμαστε, είστε, είναι κολοβωμένοι
Υπερσυντέλικος	ήμουν, ήσουν, ήταν κολοβωμένος - ήμαστε, ήσαστε, ήταν κολοβωμένοι
Συντελ. Μέλλ.	θα είμαι, θα είσαι, θα είναι κολοβωμένος - θα είμαστε, θα είστε, θα είναι κολοβωμένοι
Υποτακτική	να είμαι, να είσαι, να είναι κολοβωμένος - να είμαστε, να είστε, να είναι κολοβωμένοι

Μεταφράσεις

    κολοβώνω

αγγλικά : truncate (en)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κολοβώνω < αρχαία ελληνική κολοβόω / κολοβῶ < κολοβός

Ρήμα

κολοβώνω

• μετριάζω, κολοβώνω

Πηγές

• κολοβώνω -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].