κόλλαβος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κόλλαβος	οἱ	κόλλαβοι
γενική	τοῦ	κολλάβου	τῶν	κολλάβων
δοτική	τῷ	κολλάβῳ	τοῖς	κολλάβοις
αιτιατική	τὸν	κόλλαβον	τοὺς	κολλάβους
κλητική ὦ!		κόλλαβε		κόλλαβοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κολλάβω
γεν-δοτ	τοῖν		κολλάβοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κόλλαβος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κόλλαβος, -ου αρσενικό

1. (τρόφιμο, γαστρονομία) είδος πίτας ή ψωμιού

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Εἰρήνη, στίχ. 1196 (1195-1196)

   ἔπειτ᾽ ἐπιφόρει τοὺς ἀμύλους καὶ τὰς κίχλας | καὶ τῶν λαγῴων πολλὰ καὶ τοὺς κολλάβους.

   Έπειτα φέρνε πίτες, φέρνε τσίχλες, | κομμάτια από λαγούς και φραντζολάκια.

   Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

   ※  2/3ος κε αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 3, 75 , p.v.1.p.254, @scaife.perseus, @el.wikisource

   γίνονται δ’ οἱ ἄρτοι οὗτοι ἐκ νέου πυροῦ, ὡς Φιλύλλιος ἐν Αὔγῃ παρίστησιν (I 782 K)·
   αὐτὸς φέρων πάρειμι πυρῶν ἐκγόνους τριμήνων
   γαλακτοχρῶτας κολλάβους θερμούς.

2. συνώνυμο του κόλλοψ

Πηγές

• κόλλαβος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κόλλαβος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.