λαμπτήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	λαμπτήρ	οἱ	λαμπτῆρες
γενική	τοῦ	λαμπτῆρος	τῶν	λαμπτήρων
δοτική	τῷ	λαμπτῆρῐ	τοῖς	λαμπτῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	λαμπτῆρᾰ	τοὺς	λαμπτῆρᾰς
κλητική ὦ!		λαμπτήρ		λαμπτῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λαμπτῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		λαμπτήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λαμπτήρ < λάμπ(ω) + -τήρ

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: (καθαρεύουσα) λαμπτήρ ⇘ νέα ελληνικά: λαμπτήρας

Ουσιαστικό

λαμπτήρ, -ῆρος αρσενικό

1. σχάρα ή σκεύος όπου καίγονταν δάδες ξύλου για το φωτισμό των δωματίων
2. πυρσός, φανός
3. συνώνυμο του λαμπάς

Συγγενικά

με θέμα λαμπ-τ-

• Λαμπτήρια (ουδέτερο, πληθυντιικός)
• λαμπτηροκλέπτης
• λαμπτηρουχία
• λαμπτηροφόρος
• Λαμπτραί ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)} για την ετυμολογική του αρχή
• Λαμπτρεύς ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}
• λαμπτρίς

→ και δείτε τη λέξη λάμπω

Πηγές

• λαμπτήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λαμπτήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.