μανίκι
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Νέα ελληνικά (el)
[επεξεργασία]| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | το | μανίκι | τα | μανίκια |
| γενική | του | μανικιού | των | μανικιών |
| αιτιατική | το | μανίκι | τα | μανίκια |
| κλητική | μανίκι | μανίκια | ||
| Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση. | ||||
| Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
[επεξεργασία]
- μανίκι < μεσαιωνική ελληνική μανίκιον (υποκοριστικό του ιταλικού manica) < λατινική manus
Ουσιαστικό
[επεξεργασία]
μανίκι ουδέτερο
- το τμήμα ενός ρούχου που περιβάλλει το χέρι από τον ώμο καί κάτω, μέχρι τον καρπό
- Σκούπισε το τζάμι με το μανίκι του. (Νίκος Καββαδίας, Βάρδια)
Εκφράσεις
[επεξεργασία]- σηκώνω/ανασηκώνω τα μανίκια:
- έχω/κρύβω άσο/ατού στο μανίκι
- είναι μανίκι: πολύ δύσκολο πρόβλημα ή εργασία
- ρίχνω ένα μανίκι
