μαργώνω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

μαργώνω < μεσαιωνική ελληνική μαργώνω < αρχαία ελληνική μαργάω < μάργος

Ρήμα

μαργώνω

1. (αμετάβατο) κρυώνω και δεν μπορώ να κουνήσω τα μέλη μου, μουδιάζω από το κρύο

   Εκεί που φτερουγίζει ο νους, / εκεί που ξημερώνει, / μαργώνουν τα πουλιά της γης / κι ούτε ένα δεν ζυγώνει (Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Αερικό)

2. (μεταβατικό) κρυώνω κάτι/κάποιον

   Ο αέρας ή ακόμη κρύος και του μάργωνε τα δάχτυλα και κάπου κάπου οι πλάτες του ανατρίχιαζαν (Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Ο Κατάδικος)

Συγγενικά

• μάργωμα
• μαργωμένος

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	μαργώνω	μάργωνα	θα μαργώνω	να μαργώνω		μαργώνοντας
β' ενικ.	μαργώνεις	μάργωνες	θα μαργώνεις	να μαργώνεις	μάργωνε
γ' ενικ.	μαργώνει	μάργωνε	θα μαργώνει	να μαργώνει
α' πληθ.	μαργώνουμε	μαργώναμε	θα μαργώνουμε	να μαργώνουμε
β' πληθ.	μαργώνετε	μαργώνατε	θα μαργώνετε	να μαργώνετε	μαργώνετε
γ' πληθ.	μαργώνουν(ε)	μάργωναν μαργώναν(ε)	θα μαργώνουν(ε)	να μαργώνουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		μάργωσα	θα μαργώσω	να μαργώσω		μαργώσει
β' ενικ.		μάργωσες	θα μαργώσεις	να μαργώσεις	μάργωσε
γ' ενικ.		μάργωσε	θα μαργώσει	να μαργώσει
α' πληθ.		μαργώσαμε	θα μαργώσουμε	να μαργώσουμε
β' πληθ.		μαργώσατε	θα μαργώσετε	να μαργώσετε	μαργώστε
γ' πληθ.		μάργωσαν μαργώσαν(ε)	θα μαργώσουν(ε)	να μαργώσουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω μαργώσει	είχα μαργώσει	θα έχω μαργώσει	να έχω μαργώσει
β' ενικ.	έχεις μαργώσει	είχες μαργώσει	θα έχεις μαργώσει	να έχεις μαργώσει
γ' ενικ.	έχει μαργώσει	είχε μαργώσει	θα έχει μαργώσει	να έχει μαργώσει
α' πληθ.	έχουμε μαργώσει	είχαμε μαργώσει	θα έχουμε μαργώσει	να έχουμε μαργώσει
β' πληθ.	έχετε μαργώσει	είχατε μαργώσει	θα έχετε μαργώσει	να έχετε μαργώσει
γ' πληθ.	έχουν μαργώσει	είχαν μαργώσει	θα έχουν μαργώσει	να έχουν μαργώσει

Μεταφράσεις

    μαργώνω