μονομάχος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μονομάχος	οι	μονομάχοι
γενική	του	μονομάχου	των	μονομάχων
αιτιατική	τον	μονομάχο	τους	μονομάχους
κλητική		μονομάχε		μονομάχοι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

μονομάχος < μόνος + -μαχος (< μάχομαι)

μονομάχος αρσενικό

που συμμετέχει με μονομαχία
ο δούλος ή ο επαγγελματίας μαχητής στη αρχαία Ρώμη, ο οποίος μαχόταν, συχνά μέχρι θανάτου, με κάποιον αντίπαλο για την τέρψη των θεατών

που συμμετέχει σε μονομαχία

στην αρχαία Ρώμη