πρών

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

πρών < συνηρημένος τύπος του πρηών ή πρηών (< πρό)

Ουσιαστικό

πρών αρσενικό (γενική: πρῶνος, πληθ. απαντά και εκτεταμένος τύπος πρώονες)

1. βράχος που προεξέχει από όρος ή στη θάλασσα

   ※  εὕδουσι δ΄ ὀρέων κορυφαί τε καὶ φάραγγες
   πρώονές τε καὶ χαράδραι

   Kοιμούνται κορφοβούνια και φαράγγια,
   και ρεματιές κοιμούνται και ψηλώματα, (Αλκμάν, Μετάφραση: Ιωάννης Θεοφάνους Κακριδής)

   Διδακτικό εγχειρίδιο: Αλκμάν με τρεις μεταφράσεις - Αρχαία ελληνική γλώσσα και γραμματεία στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

2. το ακρωτήριο

Πηγές

• πρών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.