σπινθήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	σπινθήρ	οἱ	σπινθῆρες
γενική	τοῦ	σπινθῆρος	τῶν	σπινθήρων
δοτική	τῷ	σπινθῆρῐ	τοῖς	σπινθῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	σπινθῆρᾰ	τοὺς	σπινθῆρᾰς
κλητική ὦ!		σπινθήρ		σπινθῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σπινθῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		σπινθήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπινθήρ, ήδη ομηρικό < θέμα σπινθ- + -ήρ • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

σπινθήρ αρσενικό

• ο σπινθήρας

  ≈ συνώνυμα: σπινθαρίς, σπινθάρυξ

Συγγενικά

• ἀποσπινθηρισμός
• ἀποσπινθηρίζω
• σπινθαρίς
• σπινθηρίζω
• σπινθηροβολέω
• σπινθηροειδής
• σπινθίον
• σπίνθραξ

Πηγές

• σπινθήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σπινθήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.