στεφάνι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	στεφάνι	τα	στεφάνια
γενική	του	στεφανιού	των	στεφανιών
αιτιατική	το	στεφάνι	τα	στεφάνια
κλητική		στεφάνι		στεφάνια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στεφάνι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική στεφάνιν < ελληνιστική κοινή στεφάνιον < αρχαία ελληνική στέφανος

Προφορά

ΔΦΑ : /steˈfa.ni/

τυπογραφικός συλλαβισμός : στε‐φά‐νι

χριστουγεννιάτικο στεφάνι

Ομώνυμα / Ομόηχα

• στεφάνη
• κουλούρα

Ουσιαστικό

στεφάνι ουδέτερο

1. αντικείμενο σε μορφή δακτυλίου που κατασκευάζεται από κλαδιά ή μέταλλο, διακοσμείται με άνθη ή μεταλλικά κοσμήματα και δίνεται σε κάποιον να το φορέσει στο κεφάλι ως ένδειξη τιμής, αναγνώρισης, νίκης σε αγώνα κ.λπ., ή κατά την τελετή του γάμου (στέφανο)

   Ἐνίκησεν, ἐκέρδεσεν, ἐπῆρε τὸ Στεφάνι. (Βιτσέντζος Κορνάρος, Ἐρωτόκριτος, Ἑνότητα Γ΄, στ. 365, περίπου 1600)

2. αντικείμενο από κλαδιά και άνθη που φτιάχνουν την Πρωτομαγιά και το κρεμούν στο σπίτι, ή που προσφέρεται προς τιμήν νεκρών σε κηδείες και τιμητικές επετείους

   Πέρασεν ἀπὸ τὴν Προκυμαῖα ἡ νεκροφόρα του μὲ τέσσερα ἀλόγατα κατάφορτη ἀπὸ στεφάνια. (Νικόλαος Kαρτσωνάκης-Nάκης, Θυμᾶμαι τὴ Σμύρνη, 1972)

3. ο γάμος, κατ' επέκταση ο/η σύζυγος κάποιου/κάποιας

   Xωρὶς στεφάνι δὲ μ' ἀγγιᾶς. (Δημήτριος Γουζέλης, Ὁ Χάσης, 1790)

   Θα κάνω ό,τι πει το στεφάνι μου.

4. γκρεμός

   Φωλιάζουν οἱ σταυραϊτοὶ στοῦ βράχου τὰ στεφάνια. (Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Φωτεινός, Ἆσμα δεύτερον, περίπου 1879)

Εκφράσεις

• βάζω στεφάνι
• λερώνω το στεφάνι μου
• πατάω το στεφάνι μου
• τιμώ το στεφάνι μου

Δείτε επίσης

• Στεφάνη (αρχαίο όνομα)
• Στεφάνι (τοπωνύμιο)

Μεταφράσεις

    στεφάνι

αγγλικά : wreath (en) (1) γαλλικά : couronne (fr)