τιμῶ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ρηματικός τύπος

τιμῶ

• συνηρημένη μορφή του τιμάω

Κλίση

    τιμῶ

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ τιμῶ τιμῶ τιμῷμι / τιμῷην - σύ τιμᾷς τιμᾷς τιμῷς / τιμῷης τίμα οὖτος τιμᾷ τιμᾷ τιμῷ / τιμῷη τιμάτω ἡμεῖς τιμῶμεν τιμῶμεν τιμῷμεν - ὑμεῖς τιμᾶτε τιμᾶτε τιμῷτε τιμᾶτε οὗτοι τιμῶσι(ν) τιμῶσι(ν) τιμῷεν τιμώντων / τιμάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή τιμᾶν τιμῶν τιμῶσα τιμῶν Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐτίμων - - - σύ ἐτίμας - - - οὖτος ἐτίμα - - - ἡμεῖς ἐτιμῶμεν - - - ὑμεῖς ἐτιμᾶτε - - - οὗτοι ἐτίμων - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ τιμήσω - τιμήσοιμι - σύ τιμήσεις - τιμήσοις - οὗτος τιμήσει - τιμήσοι - ἡμεῖς τιμήσομεν - τιμήσοιμεν - ὑμεῖς τιμήσετε - τιμήσοιτε - οὗτοι τιμήσουσι(ν) - τιμήσοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή τιμήσειν τιμήσων τιμήσουσα τιμῆσον Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐτίμησα τιμήσω τιμήσαιμι - σύ ἐτίμησας τιμήσῃς τιμήσαις / τιμήσειας τίμησον οὗτος ἐτίμησε τιμήσῃ τιμήσαι / τιμήσειεν τιμησάτω ἡμεῖς ἐτιμήσαμεν τιμήσωμεν τιμήσαιμεν - ὑμεῖς ἐτιμήσατε τιμήσητε τιμήσαιτε τιμήσατε οὗτοι ἐτίμησαν τιμήσωσι(ν) τιμήσαιεν / τιμήσειαν τιμησάντων / τιμησάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή τιμῆσαι τιμήσας τιμήσασα τιμῆσαν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ τετίμηκα τετιμήκω / τετιμηκώς, τετιμηκυῖα, τετιμηκός ὦ τετιμήκοιμι / τετιμηκώς, τετιμηκυῖα, τετιμηκός εἴην - σύ τετίμηκας τετιμήκῃς / τετιμηκώς, τετιμηκυῖα, τετιμηκός ᾖς τετιμήκοις / τετιμηκώς, τετιμηκυῖα, τετιμηκός εἴης τετιμηκώς, τετιμηκυῖα, τετιμηκός ἴσθι οὗτος τετίμηκε τετιμήκῃ / τετιμηκώς, τετιμηκυῖα, τετιμηκός ᾖ τετιμήκοι / τετιμηκώς, τετιμηκυῖα, τετιμηκός εἴη τετιμηκώς, τετιμηκυῖα, τετιμηκός ἔστω ἡμεῖς τετιμήκαμεν τετιμήκωμεν / τετιμηκότες, τετιμηκυῖαι, τετιμηκότα ὦμεν τετιμήκοιμεν / τετιμηκότες, τετιμηκυῖαι, τετιμηκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς τετιμήκατε τετιμήκητε / τετιμηκότες, τετιμηκυῖαι, τετιμηκότα ἦτε τετιμήκοιτε / τετιμηκότες, τετιμηκυῖαι, τετιμηκότα εἴητε/εἶτε τετιμηκότες, τετιμηκυῖαι, τετιμηκότα ἔστε οὗτοι τετιμήκασι(ν) τετιμήκωσι(ν) / τετιμηκότες, τετιμηκυῖαι, τετιμηκότα ὦσι(ν) τετιμήκοιεν / τετιμηκότες, τετιμηκυῖαι, τετιμηκότα εἴησαν/εἶεν τετιμηκότες, τετιμηκυῖαι, τετιμηκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή τετιμηκέναι τετιμηκώς τετιμηκυῖα τετιμηκός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐτετιμήκειν - - - σύ ἐτετιμήκεις - - - οὖτος ἐτετιμήκει - - - ἡμεῖς ἐτετιμήκεμεν - - - ὑμεῖς ἐτετιμήκετε - - - οὗτοι ἐτετιμήκεσαν - - -