χαλκοχάρμης

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

χαλκοχάρμης < χαλκός + χάρμη

Ουσιαστικό

χαλκοχάρμης-ου αρσενικό

• που αγαπά τον πόλεμο, ο πολεμοχαρής, ίσως και που πολεμά με χάλκινα όπλα

τὸν χαλκοχάρμαν ἐς πόλεμον ἆγε (Πίνδαρος)

ἔχοντι τὰν χαλκοχάρμαι ξένοι Τρῶες... (Πίνδαρος)