χιτών

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	χιτών	οἱ	χιτῶνες
γενική	τοῦ	χιτῶνος	τῶν	χιτώνων
δοτική	τῷ	χιτῶνῐ	τοῖς	χιτῶσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	χιτῶνᾰ	τοὺς	χιτῶνᾰς
κλητική ὦ!		χιτών		χιτῶνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χιτῶνε
γεν-δοτ	τοῖν		χιτώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'χειμών' όπως «χειμών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χιτών < (άμεσο δάνειο) σημιτικής προέλευσης *kittan < ακκαδική 𒃰 (kitû / kita’um, λινάρι, λινός) < σουμεριακή gada.

Συγγενή: μυκηναϊκή 𐀑𐀵 (ki-to).

Ουσιαστικό

χιτών αρσενικό

• (ενδυμασία) ο χιτώνας, ανδρικό ένδυμα, το εσωτερικό ένδυμα (λινό ή μάλλινο) πάνω από το οποίο έριχναν το επανωφόρι (τη χλαίνα ή το ιμάτιο)

  ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ξενοφῶν, Κύρου Παιδεία, 1, 3.17

  ※  ἦν δὲ ἡ δίκη τοιαύτη. παῖς μέγας μικρὸν ἔχων χιτῶνα παῖδα μικρὸν μέγαν ἔχοντα χιτῶνα ἐκδύσας αὐτὸν τὸν μὲν ἑαυτοῦ ἐκεῖνον ἠμφίεσε, τὸν δ᾽ ἐκείνου αὐτὸς ἐνέδυ».

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : κιτών
• ιωνικός τύπος : κιθών
• χιθών

Συγγενικά

 ετυμολογικό πεδίο 
χιτων- 

• -χίτων Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -χίτων στο Βικιλεξικό

και

• χιτωνάριον
• Χιτώνη, χιτώνη
• χιτωνία
• χιτώνιον
• χιτωνισκάριον
• χιτωνίσκιον
• χιτωνίσκος

• Λέξεις με χιτων- @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts

Δείτε επίσης

• χιτών στη Βικιπαίδεια 

Πηγές

• χιτών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χιτών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.