ἀδελφοποίησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀδελφοποίησῐς	αἱ	ἀδελφοποιήσεις
γενική	τῆς	ἀδελφοποιήσεως	τῶν	ἀδελφοποιήσεων
δοτική	τῇ	ἀδελφοποιήσει	ταῖς	ἀδελφοποιήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀδελφοποίησῐν	τὰς	ἀδελφοποιήσεις
κλητική ὦ!		ἀδελφοποίησῐ		ἀδελφοποιήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀδελφοποιήσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀδελφοποιησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀδελφοποίησις < ἀδελφο- + -ποίησις

Ουσιαστικό

ἀδελφοποίησις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) αδελφοποίηση

Συγγενικά

• ἀδελφοποιέω
• ἀδελφοποιός

Δείτε επίσης

μεσαιωνικά ελληνικά:

• ἀδελφοποιησία
• ἀδελφοποιητός
• ἀδελφοποιία

Πηγές

• ἀδελφοποίησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.