ἀδοξέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀδοξέω < ἄδοξ(ος) + jω

Ρήμα

ἀδοξέω - ἀδοξῶ (συνηρημένο)

1. δεν έχω καλή φήμη, είμαι άδοξος
2. (μεταβατικό) περιφρονώ, απαξιώνω, δεν εκτιμώ

Κλίση

τύποι που απαντώνται στα αρχ.ελλ. κείμενα: ἀδοξῶ, ἠδόξουν, ἀδοξήσω, ἠδόξησα, επίσης ἀδοξεῖν απαρέμφατο και ἀδοξῶν, ἠδοξηκώς μετοχές, ενώ από το παθ. γ' πληθ. ενεστώτα ἀδοξοῦνται

Συγγενικά

• ἀδοξία
• ἀδόξημα