ἀεροβατέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀεροβατέω < ἀεροβάτ(ης) + -έω. Αναλύεται σε ἀερο- (ἀήρ) + -βατέω (βαίνω)

Ρήμα

ἀεροβατέω-ἀεροβατῶ

• βαδίζω στον αέρα, φλυαρώ, λέω αερολογίες, λεπτολογώ με την αρνητική έννοια

  ※  Ἀριστοφάνης, Νεφέλαι, 221-225.
  ὦ Σώκρατες, ὦ Σωκρατίδιον.
  τί με καλεῖς ὦφήμερε;
  πρῶτον μὲν ὅ τι δρᾷς ἀντιβολῶ κάτειπέ μοι.
  ἀεροβατῶ καὶ περιφρονῶ τὸν ἥλιον.

Κλίση

• → λείπει η κλίση