ἀκροβόλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀκροβόλος	τὸ	ἀκροβόλον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀκροβόλου	τοῦ	ἀκροβόλου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀκροβόλῳ	τῷ	ἀκροβόλῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀκροβόλον	τὸ	ἀκροβόλον
κλητική ὦ!		ἀκροβόλε		ἀκροβόλον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀκροβόλοι	τὰ	ἀκροβόλᾰ
γενική	τῶν	ἀκροβόλων	τῶν	ἀκροβόλων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀκροβόλοις	τοῖς	ἀκροβόλοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀκροβόλους	τὰ	ἀκροβόλᾰ
κλητική ὦ!		ἀκροβόλοι		ἀκροβόλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀκροβόλω	τὼ	ἀκροβόλω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀκροβόλοιν	τοῖν	ἀκροβόλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀκροβόλος < ἀκρο- + -βόλος < → δείτε  ἄκρος + βολ- στο βάλλω. Συγκρίνετε με το ἀκρόβολος

Και ουσιαστικοποιημένο αρσενικό .

Επίθετο

ἀκροβόλος, -ος, -ον

• (στρατιωτικός όρος) που ρίχνει από μακριά

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας, στίχ. 158

  ἀκροβόλος δ' ἐπάλξεων λιθὰς ἔρχεται

Ουσιαστικό

ἀκροβόλος, -ου αρσενικό

• (στρατιωτικός όρος) αυτός που μάχεται από μακριά

Συνώνυμα

• ἀκροβολιστής

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• ακροβολος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀκροβόλος, ἀκρόβολος, Ἀκροβόλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.