ἀλεκτορίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀλεκτορίς	αἱ	ἀλεκτορίδες
γενική	τῆς	ἀλεκτορίδος	τῶν	ἀλεκτορίδων
δοτική	τῇ	ἀλεκτορίδῐ	ταῖς	ἀλεκτορίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀλεκτορίδᾰ	τὰς	ἀλεκτορίδᾰς
κλητική ὦ!		ἀλεκτορίς*		ἀλεκτορίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀλεκτορίδε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀλεκτορίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀλεκτορίς < ἀλέκτωρ, θέμα ἀλέκτορ- + -ίς

Ουσιαστικό

ἀλεκτορίς [ᾰ] θηλυκό

• (πτηνό) η κότα
• ※  θρὶξ ἡ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς τρεφομένη (⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Α)

Συνώνυμα

• ἀλεκτρύαινα
• ἀλεκτρυονίς
• ὄρνις

Δείτε επίσης

• (καθαρεύουσα): Ἀλεκτορίς ἡ ἑλληνική, Αλεκτορίς η ελληνική
• λατινικά: alectoris

Πηγές

• ἀλεκτορίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.