ἀμανίτης

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Δείτε επίσης: αμανίτης
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ᾱμᾱνῑτα-
ονομαστική ἀμανίτης οἱ ἀμανῖται
      γενική τοῦ ἀμανίτου τῶν ἀμανιτῶν
      δοτική τῷ ἀμανίτ τοῖς ἀμανίταις
    αιτιατική τὸν ἀμανίτην τοὺς ἀμανίτᾱς
     κλητική ! ἀμανῖτ ἀμανῖται
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀμανίτ
γεν-δοτ τοῖν  ἀμανίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

[επεξεργασία]
ἀμανίτης < (ίσως) Ἄμανος[1] [2] (όρος στη Μικρά Ασία)

Ουσιαστικό

[επεξεργασία]

ἀμανίτης [ᾱμᾱνῑτης] αρσενικό

Αναφορές

[επεξεργασία]
  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 
  2. Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.