ἀμφίπολις

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀμφίπολις < ἀμφί- + -πολις

Ουσιαστικό

• → λείπει η κλίση

ἀμφίπολις αρσενικό ή θηλυκό

1. αυτός που περικυκλώνει την πόλη
2. (για πόλη) αλώνομαι μέσω αποκλεισμού

Άλλες μορφές

• (ποιητικός τύπος) ἀμφίπτολις

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀμφίπολῐς	αἱ	ἀμφιπόλεις
γενική	τῆς	ἀμφιπόλεως	τῶν	ἀμφιπόλεων
δοτική	τῇ	ἀμφιπόλει	ταῖς	ἀμφιπόλεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀμφίπολῐν	τὰς	ἀμφιπόλεις
κλητική ὦ!		ἀμφίπολῐ		ἀμφιπόλεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀμφιπόλει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀμφιπολέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἀμφίπολις θηλυκό

• πόλη που περιβάλλεται από κάτι (τείχη, ποτάμι κ.ά.)

Πηγές

• ἀμφίπολις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀμφίπολις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.