ἀπόβλητος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀπόβλητος < ἀποβάλλω < ἀπό- + βάλλω

Επίθετο

ἀπόβλητος-ος-ον

• που είναι άξιος να αποβληθεί, που είναι ανάξιος, του αξίζει να τον πετάξεις, για πέταμα, απόβλητος

• οὔ τοι ἀπόβλητ᾽ ἐστὶ θεῶν ἐρικυδέα δῶρα (δεν είναι για πέταμα τα ένδοξα δώρα των θεών)

Συγγενικά

• ἀποβάλλω
• ἀποβλητέος
• ἀποβλητικός
• ἀποβολεύς (εκείνος που ρίχνει, πετάει κάτι)
• ἀποβολή (η αποβολή, η απώλεια)
• ἀποβολιμαῖος (αυτός που ρίχνει κάτι, με γενική)