Ἁλικαρνασσίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	Ἁλικαρνασσίς	αἱ	Ἁλικαρνασσίδες
γενική	τῆς	Ἁλικαρνασσίδος	τῶν	Ἁλικαρνασσίδων
δοτική	τῇ	Ἁλικαρνασσίδῐ	ταῖς	Ἁλικαρνασσίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	Ἁλικαρνασσίδᾰ	τὰς	Ἁλικαρνασσίδᾰς
κλητική ὦ!		Ἁλικαρνασσίς*		Ἁλικαρνασσίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἁλικαρνασσίδε
γεν-δοτ	τοῖν		Ἁλικαρνασσίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἁλικαρνασσίς < αρχαία ελληνική Ἁλικαρνασσ(ός) + -ίς

Ουσιαστικό

Ἁλικαρνασσίς θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (πατριδωνυμικό) θηλυκό του Ἁλικαρνασσεύς

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη Ἁλικαρνασσός

Πηγές

• Ἁλικαρνασσίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.