αντίφαση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αντίφαση	οι	αντιφάσεις
γενική	της	αντίφασης*	των	αντιφάσεων
αιτιατική	την	αντίφαση	τις	αντιφάσεις
κλητική		αντίφαση		αντιφάσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αντιφάσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αντίφαση < αρχαία ελληνική ἀντίφασις < ἀντίφημι < ἀντί + φημί

Προφορά

ΔΦΑ : /anˈdi.fa.si/

Ουσιαστικό

αντίφαση θηλυκό

1. (λογική) η ύπαρξη έγκυρων συνεπαγωγών που ξεκινούν από μία θέση (ή θέσεις) και καταλήγουν σε μία πρόταση που είναι ψευδής ή ισοδύναμα, σε μια πρόταση και την άρνησή της, κάτι που αποδεικνύει ότι η θέση δεν μπορεί να είναι αληθής
2. (λογική) σύνθετη λογική πρόταση που είναι πάντα 'Ψευδής'

Συνώνυμα

• αντινομία
• παράδοξο

Αντώνυμα

• ταυτολογία

Συγγενικά

• αντιφάσκω
• αντιφατικός
• αντιφατικότητα

Υπερώνυμα

• σύνθετη πρόταση

Μεταφράσεις

    αντίφαση

αγγλικά : contradiction (en) γαλλικά : contradiction (fr) γερμανικά : Widerspruch (de) ιταλικά : contraddizione (it)