διαβουκολεύω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

διαβουκολεύω < → λείπει η ετυμολογία

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯a.vu.koˈle.vo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐α‐βου‐κο‐λεύ‐ω

Ρήμα

διαβουκολεύω, αόρ.: διαβουκόλευσα, παθ.φωνή: διαβουκολεύομαι, π.αόρ.: διαβουκολεύτηκα

• (λογοτεχνικό, λόγιο) άλλη μορφή του διαβουκολώ

  ※  Νά! παράδειγμα ὁ κ. Τασάκος, νέος μεγάλης αξίας πού γιά νά ἐπιτύχει τό σκοπό του διαβουκόλευσε ἄλλοτε τόν ὄχλο μέ ἐκδηλώσεις ψεύτικου ἐνδιαφέροντος.

  Μ. Καραγάτσης, Ο κίτρινος φάκελος

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	διαβουκολεύω	διαβουκόλευα	θα διαβουκολεύω	να διαβουκολεύω		διαβουκολεύοντας
β' ενικ.	διαβουκολεύεις	διαβουκόλευες	θα διαβουκολεύεις	να διαβουκολεύεις	διαβουκόλευε
γ' ενικ.	διαβουκολεύει	διαβουκόλευε	θα διαβουκολεύει	να διαβουκολεύει
α' πληθ.	διαβουκολεύουμε	διαβουκολεύαμε	θα διαβουκολεύουμε	να διαβουκολεύουμε
β' πληθ.	διαβουκολεύετε	διαβουκολεύατε	θα διαβουκολεύετε	να διαβουκολεύετε	διαβουκολεύετε
γ' πληθ.	διαβουκολεύουν(ε)	διαβουκόλευαν διαβουκολεύαν(ε)	θα διαβουκολεύουν(ε)	να διαβουκολεύουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		διαβουκόλευσα	θα διαβουκολεύσω	να διαβουκολεύσω		διαβουκολεύσει
β' ενικ.		διαβουκόλευσες	θα διαβουκολεύσεις	να διαβουκολεύσεις	διαβουκόλευσε
γ' ενικ.		διαβουκόλευσε	θα διαβουκολεύσει	να διαβουκολεύσει
α' πληθ.		διαβουκολεύσαμε	θα διαβουκολεύσουμε	να διαβουκολεύσουμε
β' πληθ.		διαβουκολεύσατε	θα διαβουκολεύσετε	να διαβουκολεύσετε	διαβουκολεύστε
γ' πληθ.		διαβουκόλευσαν διαβουκολεύσαν(ε)	θα διαβουκολεύσουν(ε)	να διαβουκολεύσουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω διαβουκολεύσει	είχα διαβουκολεύσει	θα έχω διαβουκολεύσει	να έχω διαβουκολεύσει
β' ενικ.	έχεις διαβουκολεύσει	είχες διαβουκολεύσει	θα έχεις διαβουκολεύσει	να έχεις διαβουκολεύσει
γ' ενικ.	έχει διαβουκολεύσει	είχε διαβουκολεύσει	θα έχει διαβουκολεύσει	να έχει διαβουκολεύσει
α' πληθ.	έχουμε διαβουκολεύσει	είχαμε διαβουκολεύσει	θα έχουμε διαβουκολεύσει	να έχουμε διαβουκολεύσει
β' πληθ.	έχετε διαβουκολεύσει	είχατε διαβουκολεύσει	θα έχετε διαβουκολεύσει	να έχετε διαβουκολεύσει
γ' πληθ.	έχουν διαβουκολεύσει	είχαν διαβουκολεύσει	θα έχουν διαβουκολεύσει	να έχουν διαβουκολεύσει

    Παθητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	διαβουκολεύομαι	διαβουκολευόμουν(α)	θα διαβουκολεύομαι	να διαβουκολεύομαι
β' ενικ.	διαβουκολεύεσαι	διαβουκολευόσουν(α)	θα διαβουκολεύεσαι	να διαβουκολεύεσαι	(διαβουκολεύου)
γ' ενικ.	διαβουκολεύεται	διαβουκολευόταν(ε)	θα διαβουκολεύεται	να διαβουκολεύεται
α' πληθ.	διαβουκολευόμαστε	διαβουκολευόμαστε διαβουκολευόμασταν	θα διαβουκολευόμαστε	να διαβουκολευόμαστε
β' πληθ.	διαβουκολεύεστε	διαβουκολευόσαστε διαβουκολευόσασταν	θα διαβουκολεύεστε	να διαβουκολεύεστε	(διαβουκολεύεστε)
γ' πληθ.	διαβουκολεύονται	διαβουκολεύονταν διαβουκολευόντουσαν	θα διαβουκολεύονται	να διαβουκολεύονται
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		διαβουκολεύτηκα	θα διαβουκολευτώ	να διαβουκολευτώ		διαβουκολευτεί
β' ενικ.		διαβουκολεύτηκες	θα διαβουκολευτείς	να διαβουκολευτείς	διαβουκολεύσου
γ' ενικ.		διαβουκολεύτηκε	θα διαβουκολευτεί	να διαβουκολευτεί
α' πληθ.		διαβουκολευτήκαμε	θα διαβουκολευτούμε	να διαβουκολευτούμε
β' πληθ.		διαβουκολευτήκατε	θα διαβουκολευτείτε	να διαβουκολευτείτε	διαβουκολευτείτε
γ' πληθ.		διαβουκολεύτηκαν διαβουκολευτήκαν(ε)	θα διαβουκολευτούν(ε)	να διαβουκολευτούν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	έχω διαβουκολευτεί	είχα διαβουκολευτεί	θα έχω διαβουκολευτεί	να έχω διαβουκολευτεί
β' ενικ.	έχεις διαβουκολευτεί	είχες διαβουκολευτεί	θα έχεις διαβουκολευτεί	να έχεις διαβουκολευτεί
γ' ενικ.	έχει διαβουκολευτεί	είχε διαβουκολευτεί	θα έχει διαβουκολευτεί	να έχει διαβουκολευτεί
α' πληθ.	έχουμε διαβουκολευτεί	είχαμε διαβουκολευτεί	θα έχουμε διαβουκολευτεί	να έχουμε διαβουκολευτεί
β' πληθ.	έχετε διαβουκολευτεί	είχατε διαβουκολευτεί	θα έχετε διαβουκολευτεί	να έχετε διαβουκολευτεί
γ' πληθ.	έχουν διαβουκολευτεί	είχαν διαβουκολευτεί	θα έχουν διαβουκολευτεί	να έχουν διαβουκολευτεί

Μεταφράσεις

    διαβουκολεύω

→ δείτε τη λέξη διαβουκολώ

Πηγές

• διαβουκολεύω - Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες)