διαβουκολώ

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

διαβουκολώ < ελληνιστική κοινή διαβουκολῶ / διαβουκολέω < δια- + βουκολώ < βουκόλος

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯a.vu.koˈlo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐α‐βου‐κο‐λώ

Ρήμα

διαβουκολώ, αόρ.: διαβουκόλησα, παθ.φωνή: διαβουκολούμαι, π.αόρ.: διαβουκολήθηκα, μτχ.π.π.: διαβουκολημένος

• (λόγιο) παραπλανώ με απατηλές ελπίδες ή υποσχέσεις προκαλώντας εντυπώσεις

Άλλες μορφές

• διαβουκολεύω (λογοτεχνικό)

Συγγενικά

• διαβουκόληση

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	διαβουκολώ	διαβουκολούσα	θα διαβουκολώ	να διαβουκολώ		διαβουκολώντας
β' ενικ.	διαβουκολείς	διαβουκολούσες	θα διαβουκολείς	να διαβουκολείς	(διαβουκόλει)
γ' ενικ.	διαβουκολεί	διαβουκολούσε	θα διαβουκολεί	να διαβουκολεί
α' πληθ.	διαβουκολούμε	διαβουκολούσαμε	θα διαβουκολούμε	να διαβουκολούμε
β' πληθ.	διαβουκολείτε	διαβουκολούσατε	θα διαβουκολείτε	να διαβουκολείτε	διαβουκολείτε
γ' πληθ.	διαβουκολούν(ε)	διαβουκολούσαν(ε)	θα διαβουκολούν(ε)	να διαβουκολούν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		διαβουκόλησα	θα διαβουκολήσω	να διαβουκολήσω		διαβουκολήσει
β' ενικ.		διαβουκόλησες	θα διαβουκολήσεις	να διαβουκολήσεις	διαβουκόλησε
γ' ενικ.		διαβουκόλησε	θα διαβουκολήσει	να διαβουκολήσει
α' πληθ.		διαβουκολήσαμε	θα διαβουκολήσουμε	να διαβουκολήσουμε
β' πληθ.		διαβουκολήσατε	θα διαβουκολήσετε	να διαβουκολήσετε	διαβουκολήστε
γ' πληθ.		διαβουκόλησαν διαβουκολήσαν(ε)	θα διαβουκολήσουν(ε)	να διαβουκολήσουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω διαβουκολήσει	είχα διαβουκολήσει	θα έχω διαβουκολήσει	να έχω διαβουκολήσει
β' ενικ.	έχεις διαβουκολήσει	είχες διαβουκολήσει	θα έχεις διαβουκολήσει	να έχεις διαβουκολήσει
γ' ενικ.	έχει διαβουκολήσει	είχε διαβουκολήσει	θα έχει διαβουκολήσει	να έχει διαβουκολήσει
α' πληθ.	έχουμε διαβουκολήσει	είχαμε διαβουκολήσει	θα έχουμε διαβουκολήσει	να έχουμε διαβουκολήσει
β' πληθ.	έχετε διαβουκολήσει	είχατε διαβουκολήσει	θα έχετε διαβουκολήσει	να έχετε διαβουκολήσει
γ' πληθ.	έχουν διαβουκολήσει	είχαν διαβουκολήσει	θα έχουν διαβουκολήσει	να έχουν διαβουκολήσει

    Παθητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	διαβουκολούμαι	διαβουκολούμουν	θα διαβουκολούμαι	να διαβουκολούμαι
β' ενικ.	διαβουκολείσαι	διαβουκολούσουν	θα διαβουκολείσαι	να διαβουκολείσαι
γ' ενικ.	διαβουκολείται	διαβουκολούνταν	θα διαβουκολείται	να διαβουκολείται
α' πληθ.	διαβουκολούμαστε	διαβουκολούμασταν διαβουκολούμαστε	θα διαβουκολούμαστε	να διαβουκολούμαστε
β' πληθ.	διαβουκολείστε	διαβουκολούσασταν διαβουκολούσαστε	θα διαβουκολείστε	να διαβουκολείστε	διαβουκολείστε
γ' πληθ.	διαβουκολούνται	διαβουκολούνταν	θα διαβουκολούνται	να διαβουκολούνται
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		διαβουκολήθηκα	θα διαβουκοληθώ	να διαβουκοληθώ		διαβουκοληθεί
β' ενικ.		διαβουκολήθηκες	θα διαβουκοληθείς	να διαβουκοληθείς	διαβουκολήσου
γ' ενικ.		διαβουκολήθηκε	θα διαβουκοληθεί	να διαβουκοληθεί
α' πληθ.		διαβουκοληθήκαμε	θα διαβουκοληθούμε	να διαβουκοληθούμε
β' πληθ.		διαβουκοληθήκατε	θα διαβουκοληθείτε	να διαβουκοληθείτε	διαβουκοληθείτε
γ' πληθ.		διαβουκολήθηκαν διαβουκοληθήκαν(ε)	θα διαβουκοληθούν(ε)	να διαβουκοληθούν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	έχω διαβουκοληθεί	είχα διαβουκοληθεί	θα έχω διαβουκοληθεί	να έχω διαβουκοληθεί		διαβουκολημένος
β' ενικ.	έχεις διαβουκοληθεί	είχες διαβουκοληθεί	θα έχεις διαβουκοληθεί	να έχεις διαβουκοληθεί
γ' ενικ.	έχει διαβουκοληθεί	είχε διαβουκοληθεί	θα έχει διαβουκοληθεί	να έχει διαβουκοληθεί
α' πληθ.	έχουμε διαβουκοληθεί	είχαμε διαβουκοληθεί	θα έχουμε διαβουκοληθεί	να έχουμε διαβουκοληθεί
β' πληθ.	έχετε διαβουκοληθεί	είχατε διαβουκοληθεί	θα έχετε διαβουκοληθεί	να έχετε διαβουκοληθεί
γ' πληθ.	έχουν διαβουκοληθεί	είχαν διαβουκοληθεί	θα έχουν διαβουκοληθεί	να έχουν διαβουκοληθεί
Συντελεσμένοι χρόνοι (β΄ τύποι)
Παρακείμενος	είμαι, είσαι, είναι διαβουκολημένος - είμαστε, είστε, είναι διαβουκολημένοι
Υπερσυντέλικος	ήμουν, ήσουν, ήταν διαβουκολημένος - ήμαστε, ήσαστε, ήταν διαβουκολημένοι
Συντελ. Μέλλ.	θα είμαι, θα είσαι, θα είναι διαβουκολημένος - θα είμαστε, θα είστε, θα είναι διαβουκολημένοι
Υποτακτική	να είμαι, να είσαι, να είναι διαβουκολημένος - να είμαστε, να είστε, να είναι διαβουκολημένοι

Μεταφράσεις

    διαβουκολώ

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)