διασάλπιση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διασάλπιση	οι	διασαλπίσεις
γενική	της	διασάλπισης*	των	διασαλπίσεων
αιτιατική	τη	διασάλπιση	τις	διασαλπίσεις
κλητική		διασάλπιση		διασαλπίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διασαλπίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διασάλπιση < διασαλπίζω + -ση

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯aˈsal.pi.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δια‐σάλ‐πι‐ση

Ουσιαστικό

διασάλπιση θηλυκό

• το αποτέλεσμα ή ενέργεια του διασαλπίζω

  ※  Το λεύκωμα κατέστρωσε μια παρέα από νέους Ανδριώτες στο τέλος της Κατοχής. Τον τόνο του δίνει σαφώς η αντιστασιακή διάθεση, η διασάλπιση του αιτήματος της ελευθερίας που συνδυάζεται με την εύλογη για τη χρονική στιγμή φιλοπατρία και ελληνολατρία.

  Βιβλίο: Νέες Εκδόσεις, Η Καθημερινή, 9 Μαρτίου 2014

Συνώνυμα

• διαλάλημα
• διατυμπάνιση

Μεταφράσεις

    διασάλπιση

Πηγές

• «διασάλπισις» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
• διασάλπιση - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.  (συντομογραφίες)