κένωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κένωση	οι	κενώσεις
γενική	της	κένωσης*	των	κενώσεων
αιτιατική	την	κένωση	τις	κενώσεις
κλητική		κένωση		κενώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, κενώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κένωση < αρχαία ελληνική κένωσις < κενόω / κενῶ < κενός

Ουσιαστικό

κένωση θηλυκό

1. άδειασμα
2. αφόδευση

   ≈ συνώνυμα: αποπάτηση, χέσιμο

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κενώνω και κενός

Πολυλεκτικοί όροι

• κένωση θέσης: (λόγιο) το κενό που δημιουργείται με την αποχώρηση ενός υπαλλήλου από μια υπηρεσία

  ≠ αντώνυμα: πλήρωση θέσης

Μεταφράσεις

    κένωση

→ δείτε τις λέξεις άδειασμα και αφόδευση