μόρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	μόρος	οἱ	μόροι
γενική	τοῦ	μόρου	τῶν	μόρων
δοτική	τῷ	μόρῳ	τοῖς	μόροις
αιτιατική	τὸν	μόρον	τοὺς	μόρους
κλητική ὦ!		μόρε		μόροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μόρω
γεν-δοτ	τοῖν		μόροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μόρος' < θέμα μορ-, μεταπτωτική βαθμίδα θέματος που απαντά και στο μείρομαι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *(s)mer- ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

Ουσιαστικό

μόρος, -ου αρσενικό

1. το προκαθορισμένο τέλος της ζωής των θνητών, η μοίρα, το πεπρωμένο, ο θάνατος, ο όλεθρος
2. → και δείτε Μόρος: ο γιός της Νυκτός

Παράγωγα

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Συγγενικά

• μόρσιμος
• μορτή
• μορτός

→ και δείτε τις λέξεις μοῖρα και μείρομαι

Πηγές

• μόρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μόρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.