οἴφω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

οἴφω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₃yebʰ-

Ρήμα

οἴφω

• (δωρικός τύπος ) συνουσιάζομαι, γαμώ, συνευρίσκομαι (για ανθρώπους)

  ※  6ος πκε αιώνας, Επιγραφή χαραγμένη βουστροφηδόν σε βράχο στο Βαθύ της Αστυπάλαιας. (*)

  Ν<ι>κασίτιμο<ς>
  οἶφε Τιμίονα.

Άλλες μορφές

• οἰφέω

Συνώνυμα

• ὀχεύω

Πηγές

• οἴφω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.