στρέβλωσις

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

στρέβλωσις < στρεβλῶ (-έω) (< αρχαία ελληνική στρεβλόω) + -σις (-ωσις)

Διαφορετική η ελληνιστική κοινή στρέβλωσις.

Ουσιαστικό

στρέβλωσις θηλυκό

• η στρέβλωση, η συστροφή

Πηγές

• στρέβλωσις - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	στρέβλωσῐς	αἱ	στρεβλώσεις
γενική	τῆς	στρεβλώσεως	τῶν	στρεβλώσεων
δοτική	τῇ	στρεβλώσει	ταῖς	στρεβλώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	στρέβλωσῐν	τὰς	στρεβλώσεις
κλητική ὦ!		στρέβλωσῐ		στρεβλώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στρεβλώσει
γεν-δοτ	τοῖν		στρεβλωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στρέβλωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική στρεβλόω / στρεβλῶ + -σις (-ωσις)

Διαφορετικό το μεσαιωνικό στρέβλωσις & το νεοελληνικό στρέβλωση.

Ουσιαστικό

στρέβλωσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) το να βάζει κάποιον σε βασανιστήρια

Συγγενικά

• στρεβλωτής
• στρεβλωτικός

→ και δείτε τη λέξη στρεβλός

Πηγές

• στρέβλωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.