σύναξις

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

σύναξις < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή σύναξις

Ουσιαστικό

σύναξις θηλυκό

• (εκκλησιαστικός όρος) σύναξη· θρησκευτική συνάθροιση, όπως η συγκέντρωση μοναχών ή η ακολουθία

Κλιτικοί τύποι

• συνάξεως (γενική ενικού)

Παράγωγα

• συναξαρίζω
• συναξαριογράφος
• συναξάριον, συναξάριν
• συναξαριστής

Συγγενικά

• παρασυνάγωγος

Ομώνυμα / Ομόηχα

• νέα ελληνική σύναξης

Πηγές

• σύναξις - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σύναξῐς	αἱ	συνάξεις
γενική	τῆς	συνάξεως	τῶν	συνάξεων
δοτική	τῇ	συνάξει	ταῖς	συνάξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σύναξῐν	τὰς	συνάξεις
κλητική ὦ!		σύναξῐ		συνάξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συνάξει
γεν-δοτ	τοῖν		συναξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύναξις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συνάγω, συναγ- -σις > -ξις

Ουσιαστικό

σύναξις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) συγκέντρωση, συνάθροιση, συνέλευση

Σύνθετα

• παρασύναξις

Συγγενικά

• παρασυνάγω

→ και δείτε τις λέξεις συνάγω, σύν και ἄγω

Πηγές

• σύναξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.