κατάρριψη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κατάρριψη	οι	καταρρίψεις
γενική	της	κατάρριψης*	των	καταρρίψεων
αιτιατική	την	κατάρριψη	τις	καταρρίψεις
κλητική		κατάρριψη		καταρρίψεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, καταρρίψεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάρριψη < ελληνιστική κοινή κατάρριψις < αρχαία ελληνική καταρρίπτω < κατά + ῥίπτω

Προφορά

ΔΦΑ : /kaˈta.ɾi.psi/

Ουσιαστικό

κατάρριψη θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του καταρρίπτω
  1. η ρίψη κάτω (στο έδαφος) ενός αντικειμένου
  2. (μεταφορικά) η ανατροπή μιας άποψης, θέσης, γνώμης κ.λπ., η αντίκρουση

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις καταρρίπτω, κατά και ρίπτω

Πολυλεκτικοί όροι

• η κατάρριψη του ρεκόρ: (αθλητισμός) η επίτευξη καλύτερης επίδοσης με παράλληλη καταγραφή νέου ρεκόρ

Μεταφράσεις

    κατάρριψη

αγγλικά : demolition (en)(1), vitiation (en)(2) γαλλικά : abat (fr)