κουράζω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κουράζω < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κουράζω (αρχική σημασία: τιμωρώ με κούρεμα) < αρχαία ελληνική κουρά -κούρεμα

Προφορά

ΔΦΑ : /kuˈɾa.zo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κου‐ρά‐ζω

Ρήμα

κουράζω, αόρ.: κούρασα, παθ.φωνή: κουράζομαι, π.αόρ.: κουράστηκα, μτχ.π.π.: κουρασμένος

• προξενώ σε κάποιον σωματική ή ψυχική κούραση, καταπονώ

  ↪ Με κούρασε το σκάψιμο όλη μέρα.

  ↪ Με κουράζει αυτός ο άνθρωπος.

Εκφράσεις

• μην το κουράζεις άλλο: Μην ασχολείσαι άλλο με αυτό το ζήτημα.

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	κουράζω	κούραζα	θα κουράζω	να κουράζω		κουράζοντας
β' ενικ.	κουράζεις	κούραζες	θα κουράζεις	να κουράζεις	κούραζε
γ' ενικ.	κουράζει	κούραζε	θα κουράζει	να κουράζει
α' πληθ.	κουράζουμε	κουράζαμε	θα κουράζουμε	να κουράζουμε
β' πληθ.	κουράζετε	κουράζατε	θα κουράζετε	να κουράζετε	κουράζετε
γ' πληθ.	κουράζουν(ε)	κούραζαν κουράζαν(ε)	θα κουράζουν(ε)	να κουράζουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		κούρασα	θα κουράσω	να κουράσω		κουράσει
β' ενικ.		κούρασες	θα κουράσεις	να κουράσεις	κούρασε
γ' ενικ.		κούρασε	θα κουράσει	να κουράσει
α' πληθ.		κουράσαμε	θα κουράσουμε	να κουράσουμε
β' πληθ.		κουράσατε	θα κουράσετε	να κουράσετε	κουράστε
γ' πληθ.		κούρασαν κουράσαν(ε)	θα κουράσουν(ε)	να κουράσουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω κουράσει	είχα κουράσει	θα έχω κουράσει	να έχω κουράσει
β' ενικ.	έχεις κουράσει	είχες κουράσει	θα έχεις κουράσει	να έχεις κουράσει
γ' ενικ.	έχει κουράσει	είχε κουράσει	θα έχει κουράσει	να έχει κουράσει
α' πληθ.	έχουμε κουράσει	είχαμε κουράσει	θα έχουμε κουράσει	να έχουμε κουράσει
β' πληθ.	έχετε κουράσει	είχατε κουράσει	θα έχετε κουράσει	να έχετε κουράσει
γ' πληθ.	έχουν κουράσει	είχαν κουράσει	θα έχουν κουράσει	να έχουν κουράσει

    Παθητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	κουράζομαι	κουραζόμουν(α)	θα κουράζομαι	να κουράζομαι
β' ενικ.	κουράζεσαι	κουραζόσουν(α)	θα κουράζεσαι	να κουράζεσαι
γ' ενικ.	κουράζεται	κουραζόταν(ε)	θα κουράζεται	να κουράζεται
α' πληθ.	κουραζόμαστε	κουραζόμαστε κουραζόμασταν	θα κουραζόμαστε	να κουραζόμαστε
β' πληθ.	κουράζεστε	κουραζόσαστε κουραζόσασταν	θα κουράζεστε	να κουράζεστε	(κουράζεστε)
γ' πληθ.	κουράζονται	κουράζονταν κουραζόντουσαν	θα κουράζονται	να κουράζονται
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		κουράστηκα	θα κουραστώ	να κουραστώ		κουραστεί
β' ενικ.		κουράστηκες	θα κουραστείς	να κουραστείς	κουράσου
γ' ενικ.		κουράστηκε	θα κουραστεί	να κουραστεί
α' πληθ.		κουραστήκαμε	θα κουραστούμε	να κουραστούμε
β' πληθ.		κουραστήκατε	θα κουραστείτε	να κουραστείτε	κουραστείτε
γ' πληθ.		κουράστηκαν κουραστήκαν(ε)	θα κουραστούν(ε)	να κουραστούν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	έχω κουραστεί	είχα κουραστεί	θα έχω κουραστεί	να έχω κουραστεί		κουρασμένος
β' ενικ.	έχεις κουραστεί	είχες κουραστεί	θα έχεις κουραστεί	να έχεις κουραστεί
γ' ενικ.	έχει κουραστεί	είχε κουραστεί	θα έχει κουραστεί	να έχει κουραστεί
α' πληθ.	έχουμε κουραστεί	είχαμε κουραστεί	θα έχουμε κουραστεί	να έχουμε κουραστεί
β' πληθ.	έχετε κουραστεί	είχατε κουραστεί	θα έχετε κουραστεί	να έχετε κουραστεί
γ' πληθ.	έχουν κουραστεί	είχαν κουραστεί	θα έχουν κουραστεί	να έχουν κουραστεί
Συντελεσμένοι χρόνοι (β΄ τύποι)
Παρακείμενος	είμαι, είσαι, είναι κουρασμένος - είμαστε, είστε, είναι κουρασμένοι
Υπερσυντέλικος	ήμουν, ήσουν, ήταν κουρασμένος - ήμαστε, ήσαστε, ήταν κουρασμένοι
Συντελ. Μέλλ.	θα είμαι, θα είσαι, θα είναι κουρασμένος - θα είμαστε, θα είστε, θα είναι κουρασμένοι
Υποτακτική	να είμαι, να είσαι, να είναι κουρασμένος - να είμαστε, να είστε, να είναι κουρασμένοι

Μεταφράσεις

    κουράζω

αγγλικά : tire (en) γαλλικά : fatiguer (fr), importuner (fr) πολωνικά : męczyć (pl) ρωσικά : утомлять (ru)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κουράζω < αρχαία ελληνική κουρ(ά) (κούρεμα) + -άζω

Ρήμα

κουράζω

1. τιμωρώ κάποιον κουρεύοντάς τον
2. τιμωρώ γενικά

   ↪ δὲ τὸ εὑρῆκε ἀπὸ ἀνθρώπους, ὁ Θεὸς νὰ τὸν κουράσει! ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

3. κουράζω, ταλαιπωρώ
4. κάνω κάποιον καλόγερο

   ↪ Τόν ἐκούρασαν μοναχόν (και λόγια ἐκάρη μοναχός (αόριστος τους κείρω -κόβω μαλλιά και απογυμνώνω, καταστρέφω)

Σημειώσεις

• Πήρε γρήγορα τη σημερινή σχετικά δυσάρεστη έννοια επειδή συνδέθηκε στο Βυζάντιο με το κούρεμα των μοιχαλίδων, των μοναχών και των κατάδικων

Παράγωγα

• κουρασμένος
• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• κουράζω -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.