κώλο

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈko.lo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κώ‐λο

ομόηχα: κόλο, κόλλο

τονικό παρώνυμο: κολλώ

Ετυμολογία 1

κώλο < κώλ(ον) + -ο < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κῶλον

Ουσιαστικό

κώλο ουδέτερο (αρχαιοπρεπές)

1. (γραμματική) τμήμα περιόδου με αυτοτελές νόημα· βρίσκεται ανάμεσα σε τελείες (άνω τελείες ή/και τελείες)
2. (μετρική) τμήμα του στίχου που αποτελείται από δύο ή περισσότερους πόδες
3. (ανατομία) τμήμα του σώματος ανθρώπου ή ζώου· κυρίως τα άκρα

   ↪ τα άνω κώλα

   έκφραση: τινάζω τα κώλα, αφήνω τα κώλα (πεθαίνω)

4. (ναυτικός όρος) μονόπλοκο σκοινί που μαζί άλλα συστρέφονται φτιάχνοντας ένα παχύτερο, πιο γερό

Άλλες μορφές

• κώλον

Συγγενικά

• ισόκωλο

Δείτε επίσης

• διαφορετική ετυμολογία για το κώλος

Μεταφράσεις

    κώλο στη γραμματική

Ετυμολογία 2

κώλο: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

κώλο αρσενικό

• αιτιατική ενικού του κώλος

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)