ἀναρθρία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀναρθρίᾱ	αἱ	ἀναρθρίαι
γενική	τῆς	ἀναρθρίᾱς	τῶν	ἀναρθριῶν
δοτική	τῇ	ἀναρθρίᾳ	ταῖς	ἀναρθρίαις
αιτιατική	τὴν	ἀναρθρίᾱν	τὰς	ἀναρθρίᾱς
κλητική ὦ!		ἀναρθρίᾱ		ἀναρθρίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀναρθρίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀναρθρίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀναρθρία < αρχαία ελληνική ἄναρθρος + -ία < ἀν- στερητικό + ἄρθρον < ἀραρίσκω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂er-

Ουσιαστικό

ἀναρθρία θηλυκό

1. χαλάρωση των αρθρώσεων ή των μελών του σώματος
2. (κατ’ επέκταση) ατονία

Πηγές

• ἀναρθρία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.